warsztaty rozwoju osobistego kraków ej elementem są rozmowy, ale nie przypominają one w niczym zwykłych codziennych konwersacji, które każdy odbywa z rodziną, znajomymi czy współpracownikami. Poprzez umiejętne prowadzenie rozmowy psychoterapeuta stara się dotrzeć do podświadomości pacjenta. Wyciąga z niego to, co ten próbował ukryć albo z czego nawet nie zdawał sobie sprawy. Zwłaszcza te negatywne emocje nierzadko pozostają poza granicami świadomości. Człowiek potrafi oczywiście dostrzec u siebie gorszy nastrój, smutek, lęk czy strach, ale zwykle nie jest w stanie sam dojść do tego, co tak naprawdę wywołuje te wszystkie emocje. Z kolei terapia grupowa nierzadko daje też dobry wgląd w problemy innych osób. Pacjenci korzystający z tej formy psychoterapii uzyskują jeszcze większe wsparcie, ponieważ otrzymują je zarówno od terapeuty, jak i od innych uczestników zajęć.
Takie schematy trzeba zerwać by dać
Popularną formą psychoterapii dla rodzin jest terapia oparta na doświadczeniach. Jej głównym celem jest zerwanie pewnych schematów, które kierują zachowaniem członków rodziny. Niemalże wszyscy się na nich opierają, zwykle robiąc to zupełnie podświadomie. Takie schematy trzeba zerwać, by dać rodzinie dużo większą swobodę. Każdy powinien być otwarty na nowe doświadczenia. Nie można za każdym razem postępować tak samo i oczekiwać innych efektów. Nawet w życiu rodzinnym bardzo ważne jest "eksperymentowanie". Zwiększona swoboda, do której doprowadza terapia grupowa, pozwala też poczuć większy luz i wpływa korzystnie na samopoczucie wszystkich członków rodziny.
Ostatnim nurtem, który terapeuta rodzinny może zaproponować swoim pacjentom, jest ten model poznawczo-behawioralnym. Jego dużym plusem jest to, iż niemalże natychmiast doprowadza on do pozytywnych zmian. Psychoterapia poznawczo-behawioralna rozwiązuje raczej te bieżące konflikty. Może zatem okazać się nie do końca dobrym wyborem dla rodzin, które z problemami zmagają się już od wielu lat.
Psychoterapia behawioralna
Podejście poznawczo-behawioralne jest jednym z wielu nurtów stosowanych w psychoterapii. Psychoterapia poznawczo-behawioralna współcześnie coraz bardziej zyskuje na popularności i jest jedną z najczęściej oferowanych psychoterapii. Cechą charakterystyczną psychoterapii behawioralnej jest to, że skupia się ona na zachowaniu człowieka, jako na naturalnej reakcji na bodźce. Psychoterapia poznawczo-behawioralna jest nowszą odmianą terapii behawioralnej. Psychoterapia poznawczo-behawioralna odwołuje się do pewnych założeń teoretycznych, zgodnie z którymi objawy psychopatologiczne, dysfunkcjonalne zachowania oraz emocje można wyjaśnić na podstawie teorii uczenia się oraz pośredniczącej roli procesów poznawczych. Psychoterapię poznawczo-behawioralną stosuje się przy konkretnym problemie, jak na przykład przy różnego rodzaju fobiach. W ramach psychoterapii poznawczo-behawioralne można wyróżnić bardziej szczegółowe nurty, takie jak terapia schematów. Celem terapii poznawczo-behawioralnej jest zmiana sposobu myślenia oraz modyfikacja zachowań, żeby poprawić jakość życia pacjenta.
Jak długo powinna trwać psychoterapia
Na psychoterapię przychodzą pacjenci z przeróżnymi problemami, a sama psychoterapia posiada wiele nurtów. Głównym celem każdej psychoterapii jest poprawienie jakości życia pacjenta poprzez korzystanie z różnych metod psychologicznych. Nie da się jednoznacznie określić jak długo powinna trwać psychoterapia, ponieważ wiele zależy od samego pacjenta oraz problemu, z którym przyszedł na terapię. Należy się jednak liczyć z tym, że psychoterapia jest procesem długotrwałym, ponieważ często wymaga zmiany myślenia od pacjenta oraz jego samodzielnej pracy. Wiele zależy także od konkretnego nurtu psychoterapeutycznego i stosowanych metod. Psychoterapia może trwać nawet do kilku lat, a o jej przerwaniu decyduje zarówno terapeuta, jak i pacjent w momencie zauważenia znaczących postępów. Może się jednak zdarzyć, że dana psychoterapia nie przynosi rezultatu, więc w takiej sytuacji pacjent może poszukać pomocy w jakimś innym nurcie psychoterapeutycznym. W przebiegu samej psychoterapii ważne jest to, by pacjent miał zaufanie do terapeuty.